Nezaobilazno mačevanje, neizbežna Francuska, polugodišnji londonski maraton...: Zanimljiva istorija LOI

Od podele Olimpijskih igara na Letnje i Zimske, davne 1911. godine, do predstojećih LOI u Parizu desilo se puno toga vrednog anala najvećeg mogućeg sportskog takmičenja na planeti, na kraju četvorogodišnjih ciklusa. 

Recimo, samo su Velika Britanija i Francuska bile akteri svih Igara, dok su od letnjih sportova tu privilegiju da svuda budu prisutni imali jedino atletika, mačevanje, plivanje, gimnastika i biciklizam. 

Ili, na primer, Sjedinjene Američke Države su najčešće gostile ostatak sveta (1904, 1932, 1984, a996), a mogu da se pohvale i s najviše medalja - 2.638 (1.065 zlatnih, 835 srebrnih, 738 bronzanih).

Zanimljivo, bivši SSSR nastupao je na samo devet LOI, ali i iako odavno ne postoji i dalje je najbliži SAD na toj lestvici (1.010), ispred Velike Britanije (918) i Kine (634), čiji su sportisti žetvu odličja počeli tek 1984. godine.

 

 

Donja starosna granica za učešće na Igrama je 13 navršenih leta, dok u suprotnom pravcu nema nikakvog limita, pa je najstariji osvajač medalje bio Šveđanin Oskar Šon, koji je te 1912. imao 64 godine i 280 dana.

Dodela odličja nije bila obavezna sve do 1978, a u istoriji modernih Olimpijskih igara najviše iz je završilo oko vrata čudesnog američkog plivača Majkla Felpsa (28). Svaki put pred TV kamerama, jer su televizijski prenosi postali rutina još na OI davne 1936. godine. 

Olimpijske igre u Londonu 1908. godine trajale su, danas nezamislivih, 187 dana, pet krugova razičitih boja obavezni su na zvaničnoj olimpijskoj zastavi od Antverpena 1920, dok se olimpijski plamen na svečanim ceremonijama pali od 1928. 

I tako unedogled... kroz istoriju takmičenja koje pamti i odlaganje usled rata i pandemije, međusobno bojkotovanja Zapada i Istoka, rasističke ispade, ali i najmračniji momenat ubijanja nedužnih izraelskih sportistta u terorističkom napadu u Minhenu 1972. godine.